Het Kombai volk in de mist. Verslag uit het binnenland van Papua door Edo Mote
Diep in het regenwoud van Papua leven de Kombai. Sinds de jaren 60 van de vorige eeuw, toen bestuur en missie dit volk bereikten, breekt de moderne tijd langzaam hun wereld open. Basisvoorzieningen als onderwijs, gezondheidszorg en sociale zorg zijn niet langer onbekend nu het gebied meer en meer toegankelijk wordt. Een aantal Kombai is inmiddels werkzaam in het bestuur of hebben een baan gevonden in de industrie of in het onderwijs . Sommige jongeren volgen hoger onderwijs. Maar veruit de meesten van hen leven nog in hun kampongs, waar eeuwenoude tradities en gebruiken het levensritme bepalen en waar ze voorzien in hun eigen voedsel. Deze manier van leven noemen de Kombai Mburu. Toch komt deze Mburu onder druk te staan. Het moderne leven beïnvloedt de Kombai langzaam maar zeker en brengt onzekerheid. Als je voedsel kunt kòpen, waarom zou je het nog verbouwen? Wie beschermt ons tegen het kappen van het oerwoud? Zullen we overleven? En hoe dan? Sinds de openlegging van dit bijna ondoordringbare oerwoud probeert inmiddels de derde generatie Kombai zich los te maken van het oude Mburuleven. Maar ze is ook nog lang niet klaar voor integratie in een moderne samenleving. Veel kinderen in Boven Digoel of andere kampongs in het gebied gaan b.v. niet naar school en hangen elke dag gewoon op straat. De Kombai leven in een onbestemde tijd tussen vroeger en straks, zonder te kunnen duiden wat er aan de wereld om hen heen verandert en veranderd is en wat er nog op hen af kan komen. Begrippen als ’toekomst’ en ‘vooruitgang’ zijn abstracte en onhanteerbare begrippen voor hen, hun gesloten wereld speelde zich tot nu toe af in een eeuwig continuüm in verbondenheid met hun grond en hun voorouders. Maar vandaag voelen en merken ze dat er een onomkeerbaar en onzeker proces is begonnen dat hen een andere, onbekende wereld binnenvoert. En daar kunnen we hen maar het beste zoveel mogelijk op voorbereiden en bij helpen.
Papoea onderzoeker Edo Mote (Merauke) behaalde onlangs een Master voor Culturele en Media studies en richt zich op onderzoek naar de transitie van traditie naar de moderne tijd bij de Papoea’s in het diepe binnenland van Papua. Hij brengt de problematiek in kaart en adviseert het openbaar bestuur om de lokale bevolking hierbij te betrekken. Edo bezocht het Boven Digoel gebied in de maanden januari en februari van dit jaar. Mote ontving voor zijn studie en onderzoek een bijdrage van Hapin.
‘We moeten de Kombai helpen om hun parachute te gebruiken om een zachte en veilige landing te maken in de moderne tijd’ (Edo Mote)
Meer over Edo Mote
Ondernemen met vallen maar zeker ook opstaan
Hapin hielp met een startkapitaal en Edo ging enthousiast aan de slag met de verkoop van batik. Dat ging echter niet zonder slag of stoot. Corona maakte verkoop soms onmogelijk en de bestellingen kwamen maar langzaam op gang.
Naaicursus voor Asmat-moeders
Ook dit jaar zit Edo niet stil: onlangs zette hij een naaitraining op poten voor Asmat-moeders. Hapin is gevraagd om te helpen bij de aanschaf van naaimachines en overige cursuskosten. Gedurende 6 maanden leerden 8-10 vrouwen leren hoe ze producten kunnen maken die goed in de markt liggen. De deelnemers genereren inkomsten voor hun gezin, familie of dorp.
Armoede-cirkel van Asmatters in Merauke doorbreken
In Merauke (zuid-Papua) wonen ongeveer 8.000 Asmatters. Vanuit kleine dorpen in de Asmat regio trekken ze naar de stad, op zoek naar werk en een beter leven. Helaas belanden ze vaak bij gebrek aan eigen grond en onderwijs, in achterstandsbuurten van Merauke
Student – Edo Mote
Het Hapin studiebeursprogramma richt zich als regel op studenten in de eerste fase van hun studie, de bachelorfase. Toch zijn er soms van zulke bijzondere aanvragen dat we van deze regel afwijken. Zoals bij Edo Mote, 31 jaar en afkomstig uit Merauke. Hij is de oudste uit een gezin van 11 kinderen.
