• Beste Papuavrienden
• Papuajongeren in Nederland Dansgroep Pusaka
• Kinderen voor kinderen
• HAPIN manifestatie 8 november 1997
• Actie voor de Papua’s?
• Bisschop Muninghof van Jayapura
• Een steen in de rivier: beleidsplan
• Papuavluchtelingen in Papua New Guinea aan lot overgelaten
• projecthulp 1997

Beste Papua vrienden,

Bij deze HAPINieuws, hebben we naast de gebruikelijke informatie, ook een soort jaaroverzicht. We willen daar een gewoonte van maken. De meeste van onze projectactiviteiten over 1996 zijn voor u op een rijtje gezet. Op deze manier hopen we dat uw betrokkenheid bij ons werk wordt versterkt. Bovendien wordt zichtbaar dat uw geld goed besteed is en daar terecht komt waar het terecht móet komen. In het beleidsplan l997/98 heeft HAPIN er de nadruk op gelegd dat de projecten vooral gericht moeten zijn op duurzaamheid en kleinschaligheid en moeten voortkomen uit en gedragen worden door de Papuabevolking zèlf.(U leest er in deze HAPINieuws meer over). Het blijft in ons land akelig stil rond WestPapua. De media hebben zonder spectaculaire gijzelingen geen boodschap aan de Papua’s. Een kwart eeuw heeft HAPIN die stilte proberen te doorbreken. Een triest jubileum. Intussen gaat de achterstelling van de Papua door, is er voor hem nauwelijks toegang tot de arbeidsmarkt en het onderwijs en blijft de gezondheidszorg achter bij de rest van Indonesië. HAPIN is vastbesloten om, waar nodig samen met andere organisaties, de Papuavolken te blijven helpen. Er is al veel van de grond gekomen, met uw steun. Veel dank daarvoor. Er liggen heel veel nieuwe hulpaanvragen uit Irian Jaya. Uw hulp blijft onmisbaar. Echt. Drs. W. Tolsma, secretaris.

Papuajongeren in Nederland:Dansgroep Pusaka

De tweede en derde generatie Papua’s groeien op als ‘gewone’ Nederlanders. Ze gaan naar school, krijgen een baan, stichten gezinnen. Maar WestPapua leeft in hun hart. Sommigen gaan er op vakantie en bezoeken hun familie en ‘hun’ dorp. Dan zijn ze helemáál gewonnen. Steeds sterker groeit het verlangen bij Papuajongeren in Nederland om uitdrukking te geven aan hun verbondenheid met het land en volk van hun afkomst. Zeker nu het vrijwel onmogelijk wordt gemaakt om je in eigen land als Papua te uiten en op te komen voor je rechten. In hun kleurrijke en wervelende dansen en trotse liederen over hun grond, rivieren en luchten vertolken ze hun diepe gevoelens van liefde voor hun Papualand. Op die manier verstevigen ze de band met het land van hun voorouders en met elkaar. De Papuadansgroep Pusaka uit Wageningen heeft in zijn korte bestaan al veel optredens achter de rug. Op scholen, in culturele centra, in kerken en voor de radio brengen ze de mensen in contact met een uniek volk, met een unieke cultuur. HAPIN heeft besloten een subsidieaanvraag van Pusaka te honoreren. We hopen dat ze ons nog lang kunnen boeien en ontroeren met hun karakteristieke zang en dans uit het prachtige WestPapua.

Bisschop Münninghof van Jayapura

Als er iemand is die het land en de bewoners van West Papua door en door kent, dan is het wel de bisschop van Jayapura, Herman Münninghof (75).

Al meer dan 40 jaar woont en werkt deze in Woerden geboren prelaat temidden van ‘zijn’ volk. De Papua’s, katholiek of niet, vinden bij ‘de uskup’ altijd een luisterend oor. Münninghof maakt zich boos om de grote en kleine discriminatie waarmee de Papua’s dag in dag uit te maken hebben. Hij kent de wanhoop van de ouderen en de boosheid en frustraties onder de jongeren. Hij vecht voor hen en stelt openlijk het onrecht aan de kaak. Grote bekendheid kreeg de bisschop door zijn rapport over de wreedheden van het Indonesische leger in en rond Timika in 1995. Münninghof heeft grote waardering voor het werk van HAPIN in Irian Jaya en geeft waardevolle adviezen.

“Een steen in de rivier”

Wat is HAPIN? Wat wil HAPIN? Welke verwachtingen hebben Papua’s van de samenwerking met HAPIN? Hoe kunnen we de komende jaren nog meer, nog effectiever hulp bieden? Deze en andere vragen komen uitvoerig aan de orde in ons beleidsplan 1997-1998 getiteld ‘Een steen in de rivier’. We leggen in dit rapport verantwoording af van onze doelstelling, werkwijze en plannen voor dit jaar en het volgende. Belangstelling? Vul het bestelformulier in en we sturen u het beleidsplan dan tegen de kostprijs van vijf gulden toe.

Papuavluchtelingen in Papua New Guinea aan lot overgelaten

De omstandigheden in de vluchtelingenkampen East Awin (Papua New Guinea) zijn begin dit jaar drastisch verslechterd. Dit komt vanwege het feit dat in juli 1996 het kantoor van de UNHCR (de vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties) in Port Moresby is opgeheven. Er komt van de VN ook geen geld meer. De regering van PNG doet vrijwel niets voor de ontheemden. De kampscholen zijn gesloten, de onderwijzers krijgen geen salaris meer, de gebouwen worden niet meer onderhouden. Het vervoer van en naar de dichtst bijzijnde plaats Kiunga ligt stil; er kan daarom niets meer op de markt worden gekocht en verkocht. Binnenkort kan een door de stichting Oecumenische Hulp (SOH) en HAPIN geschonken vrachtauto worden ingezet. Ook worden vluchtelingen geholpen om een eigen bestaan op te bouwen. Samen met SOH en ICCO wordt onderzocht of op korte termijn het onderwijs in het kamp weer op gang kan komen.

projecthulp 1997

Uw geld werd het eerste kwartaal van 1997 o.a. besteed aan:

• Het opstarten van eenorchideeën-kwekerij van J.S. Mabor te Manokwari
• Een veeteeltproject van de stichting Pelayanan Sosial op het eiland Serui
• Watertanks en toiletblokken t.b.v. het jeugdinternaat Pelangi II in de Baliemvallei
• Een onderwijsproject ‘Naaien en Koken’ van de stichting IbiMin in Jayapura
• Uitbreiding van de waterleiding voor polikliniek, behorend bij de Dani-landbouw-coöperatie M. Mula te Wamena
• Bekostiging cursus malariabestrijding voor verpleger polikliniek in Sorong