Tijdens haar reis naar Papua afgelopen jaar, bezocht collega Sophie Schreurs een meervalkwekerij in Sorong. De kwekerij wordt gerund door vluchtelingen uit Maibrat die twee jaar geleden hun heil zochten in de stad. De meerval is een betaalbare en voedzame zoetwatervissoort voor mensen met een beperkt budget. Met hulp van video’s op internet wisten de initiatiefnemers de kwekerij in werking te brengen. Maar nu lopen zij tegen obstakels aan: visvoer blijkt duur in aanschaf en de overlevingskans van gekweekte viseieren is laag.
Hapin klopte voor advies aan bij de Wageningen University: kan het hele proces van de kweek tot aan de verkoop efficiënter en goedkoper worden ingericht, bovendien met meer winst? Zo geschiedde: twee maanden lang deden zes Wageningse studenten onderzoek aan de hand van literatuur en interviews met (lokale) deskundigen.
Het resultaat is indrukwekkend en de conclusies bieden aanknopingspunten om mee aan de slag te gaan. Zo blijkt de diepte van de vijvers en de temperatuur van het water erg belangrijk. Bovendien kan het visvoer eenvoudig verrijkt worden met middelen die lokaal voor handen zijn: wormen, eieren en gedroogde spinazie. Ook zijn er recepten ontwikkeld waarmee het visvoer in de toekomst volledig zelf gemaakt kan worden. Lagere uitgaven betekent hogere inkomsten.
We zijn trots op de studenten die zich hebben weten te verplaatsen in de leefomstandigheden van deze vluchtelingengemeenschap in Sorong. Zij gaven op hun beurt aan met plezier aan het onderzoek gewerkt te hebben. Nu zijn Hapin en de initiatiefnemers van de meervalkwekerij aan zet om de resultaten toe te passen in de praktijk.
